Vraag me niet uit te le ggen dat het logisch is, want dat is het niet
De titel van de afscheidsrede van Herman Kappelle is een citaat van hemzelf. In de 20 jaar dat hij aan de ĢƵ Fiscaal Pensioenrec ht doceerde, zei hij talloze malen tegen zijn studenten; “Vraag me niet uit te leggen dat het logisch is, want dat is het niet”.
Gedurende deze 20 jaar veranderde het fiscale pensioenlandschap ingr ijpend. De wetgever gebruikte het fiscale kader voor pensioenen regel matig om sturend op te treden. Zo dwong de overheid langer doorwerken af door het verlagen van het fiscaal maximale opbouwpercentage per d ienstjaar van 2,33 tot uiteindelijk 1,875, het verhogen van de pensio enrichtleeftijd tot uiteindelijk 68 en het schaffen van de fiscale fa ciliteiten voor VUT en prepensioen. Deze ingrepen maakten het er alle maal niet eenvoudiger en soms ook niet logischer op. In zijn rede gaa t Herman Kappelle op zoek naar de meest onlogische bepaling in het fi scale pensioenrecht. Het zijn echter niet deze steeds strakkere fisca le begrenzingen die voor deze kwalificatie in aanmerking komen. Het s teeds verder beperken van het fiscale kader mag zo nu en dan voor som migen oneerlijk lijken, onlogisch is het niet.
Hetzelfde geldt voor artikel 19b Wet LB 1964 en de dubbele heffing bij een Rege ling voor vervroegde uittreding. Niet onlogisch, wellicht wel enigszi ns oneerlijk en voor aanpassing en verbetering vatbaar, maar niet onl ogisch. Welke is het dan wel? Dat onthult Kappelle in zijn afscheidsr ede. En daarbij doet hij dan meteen een voorstel om deze onlogica op te lossen.
DESCRIPTION: De titel van de afscheidsrede van Herman Kappelle is een citaat van hemzelf. In de 20 jaar dat hij aan de Vrije Universiteit A msterdam Fiscaal Pensioenrecht doceerde, zei hij talloze malen tegen zijn studenten; “Vraag me niet uit te leggen dat het logisch is, wa nt dat is het niet”. Gedurende deze 20 jaar veranderde het fiscale pensioenlandschap ingrijpend. De wetgever gebruikte het fiscale kader voor pensioenen regelmatig om sturend op te treden. Zo dwong de over heid langer doorwerken af door het verlagen van het fiscaal maximale opbouwpercentage per dienstjaar van 2,33 tot uiteindelijk 1,875, het verhogen van de pensioenrichtleeftijd tot uiteindelijk 68 en het scha ffen van de fiscale faciliteiten voor VUT en prepensioen. Deze ingrep en maakten het er allemaal niet eenvoudiger en soms ook niet logische r op. In zijn rede gaat Herman Kappelle op zoek naar de meest onlogis che bepaling in het fiscale pensioenrecht. Het zijn echter niet deze steeds strakkere fiscale begrenzingen die voor deze kwalificatie in a anmerking komen. Het steeds verder beperken van het fiscale kader mag zo nu en dan voor sommigen oneerlijk lijken, onlogisch is het niet. Hetzelfde geldt voor artikel 19b Wet LB 1964 en de dubbele heff ing bij een Regeling voor vervroegde uittreding. Niet onlogisch, well icht wel enigszins oneerlijk en voor aanpassing en verbetering vatbaa r, maar niet onlogisch. Welke is het dan wel? Dat onthult Kappelle in zijn afscheidsrede. En daarbij doet hij dan meteen een voorstel om d eze onlogica op te lossen. Vraag me niet uit te leggen dat het logisc h is, want dat is het niet END:VEVENT END:VCALENDAR