Toch sluit de leerstoel bijna naadloos aan bij waar hij in zijn onderwijs en onderzoek al jaren voor staat: in de wetenschap is plek voor iedereen.
Moreel appèl
De leerstoel is bijzonder, omdat ze gebaseerd is op een onderwijsprofiel en niet op onderzoek. licht toe: 'Wetenschappelijke carrières zijn lange tijd gebouwd op onderzoek. Daarin komt verandering. We kijken anders naar loopbanen: je kunt ook excelleren in teamwork, impact maken of goed onderwijs geven. Ik vind onderzoek doen hartstikke leuk, maar onderwijs geven vind ik fantastisch.'
Voor Colombijn is wereldburgerschap geen wetenschappelijk meetbaar begrip, maar een moreel appèl: de oproep om rekening met elkaar te houden. 'Dat besef is belangrijk voor het onderwijs, al kan het studenten ook onzeker maken. Zij zien een milieucrisis, internationale spanningen en mensen, van politici tot "de man op straat," die zich niets van wereldburgerschap lijken aan te trekken. Probeer als student dan maar eens je positie te bepalen.'
Antropologie
Juist daar, zegt Colombijn, biedt de antropologie perspectief. 'De kern van antropologie is dat je de wereld probeert te begrijpen door de ogen van mensen zelf,' legt hij uit. 'Antropologen veroordelen niet, niet over migranten, niet over PVV-stemmers, niet over de directie van KLM. We proberen gewoon te luisteren. Dat is een vorm van respect en inclusie, en precies dat staat centraal in wereldburgerschap.' Voor Colombijn zijn antropologie en wereldburgerschap dan ook 'bijna synoniem'
Net zo belangrijk vindt Colombijn het om elke samenleving in zijn waarde te laten, zonder vanuit een westers, meestal wit, perspectief te oordelen. 'Zo leer je de wereld door de ogen van anderen te bekijken en daardoor kijk je ook kritischer naar jezelf. Dat is óók wereldburgerschap.'
Solidariteit
In al zijn werk probeert hij een stem te geven aan mensen die gemarginaliseerd zijn. Hij doet veel onderzoek naar afvalverwerking in Indonesië. 'Ik praat met de directeuren van fabrieken die plastic recyclen en met de gemeentereiniging. Maar ik doe ook onderzoek met de mensen die op de vuilnisbelt werken. Die solidariteit is belangrijk.' Ook in zijn onderwijs probeert hij die overtuiging in de praktijk te brengen. 'De wetenschap is historisch gezien sterk gedomineerd door witte, westerse mannen. Tijdens mijn colleges benadruk ik dat we dat niet meer willen, dat het echt anders moet. In de wetenschap is plek voor iedereen. En uit reacties van studenten merk ik dat ze dat voelen.'
Agency
Tenslotte probeert Colombijn zijn studenten mee te geven dat, hoe overweldigend maatschappelijke structuren ook lijken, er altijd ruimte blijft voor eigen invloed. 'Ik benadruk in mijn colleges dat je altijd een zekere agency hebt: zelfbeschikking. Hoe groot de wereldproblemen ook zijn, er is altijd ruimte om zelf richting te geven.'