Arctische kusten ondergaan een ongekend snelle verandering door kusterosie en dooi van permafrost. Hierdoor komen grote hoeveelheden organische koolstof in de oceaan terecht. De mate van afbraak van deze organische koolstof in mariene systemen zal bepalen welke rol deze uiteindelijk speelt in mondiale klimaatfeedbacks. Een hoge mate van afbraak leidt tot de vorming van broeikasgassen, terwijl een lage mate van afbraak resulteert in langdurige opslag van dit organisch koolstof in mariene sedimenten. Maar de routes en de eindbestemming van deze organische koolstof (afbraak versus opslag) zijn nog onduidelijk.
Canada
In het onderzoek, dat werd gepubliceerd in , bekeken aardwetenschappers Fleur van Crimpen en Jorien Vonk, samen met internationale collega’s, de vormen en hoeveelheden organische koolstof in de Beaufortzee-kustregio in het noordwesten van Canada. Ze bemonsterden materiaal op land (eroderende kliffen) en in het ondiepe en diepere mariene systeem.
Huidige inzichten herzien
Het onderzoek liet twee verrassende resultaten zien, waaruit blijkt dat we de huidige inzichten in de land-oceaan-koolstofcyclus mogelijk moeten herzien. Ten eerste blijkt dat de dominante vorm waarin organische koolstof ‘onderweg’ is naar de oceaan anders is dan we dachten. Het merendeel van de koolstof reist in vrije vorm, als plantenresten, in plaats van gebonden aan (klei)mineralen. Daarnaast laat het onderzoek zien dat er vrijwel geen vrije organische koolstof wordt gevonden in dieper marien water. Dat suggereert dat de ondiepe kustzone (minder dan 5 meter waterdiepte) deze vrije organische koolstof selectief opvangt en fungeert als een soort snelkookplan voor afbraak. De kustzone is zeer beperkt bemonsterd: minder dan 6% van alle Arctische mariene sedimentgegevens komt hier vandaan. Daarom kan dit betekenen dat we een cruciaal onderdeel missen in de snel veranderende Arctische koolstofcyclus.
Vonk: “Het lijkt erop dat we onze kijk op de Arctische land-oceaan transport van organisch koolstof moeten bijstellen. Maar het is belangrijk eerst te onderzoeken of de opvallende patronen die we in de Beaufortzee vinden representatief zijn voor andere gebieden waar kusterosie een grote rol speelt.”
